سرودحضرت علی اکبر سبک استخاره

ای که با روی چــو مــاهت، دلـــربــای عـــالــــمینی

با نــــگاهی عـــاشقانه، قـــبله چـــــشمِ حـــــــــسینی

بــــا رخ پـــیغمبری ات                  بــا جـــمال حیــدری ات

هــر که رویـت را ببیند                  جــان دهـد از دلبری ات

[یا علی اکبر مدد (4)]

بــعثتی دیگر به پــا شــد، یــا پـــیمبر رخ نــــموده

یـــا که آن ساقی زیــبا، پــرده از رویــش گــشوده

حـــیدر ثـــانی بــــیاید                     یــا نبی رخ مـــی نـماید

اکـــبر زیــبایی لــــیلا                     پـــرده از چـــهر گـشاید

[یا علی اکبر مدد (4)]

ای کــه گــشته از قــدومت، عـشق تــو ره تــوشه ما

کـــربلا شـــــد از وجودت، کعبه شش گـــوشه مــــا

یــــوسف آل عـــبادیی                 قــبله دل هــای مـــــایی

ای علی دوم عــــــشق                 حـــیدر کـــرب و بلایی

[یا علی اکبر مدد (4)]

سرود حضرت علی اکبر(ع)

{امشب همه از شورِ جنان میگویند
ازحالتی مستیِ جهان میگویند
بالای مناره ها ( اذان میگویند )3

(منمُ شرابِ کوثر
یه دلُ یه دلبر
کیه کرده محشر
دلم رو برده

اومده علیِ اکبر
یا خودِ پیمبر
بگو اصلا حیدر ، دلمُ برده ) 2

علی علی علی علی
رخِ زیباتُ برم
نازِ چشماتُ برم
قد وبالات  برم

علی علی علی علی
دل دریاتُ برم
شب یلداتُ برم
لطف باباتُ برم  } 2

مولا مولا ، گلِ لیلا ، گلِ لیلا ، گلِ لیلا

مستم میکنه ، سریعتر از هر باده
مهرش اگه تو دلِ همه افتاده
نذرِتو  اذان گفتِ ( موذن زاده ) 3

بگو یه اذان برامون
که بباره بارون
دل مرده ام جون میگیره باتو

مسیحی شده مسلمون
شده لیلی مجنون
راهی بیابون ، شده براتو

علی علی  علی علی
همه رویای منی
آخ لیلای منی
دین و دنیای منی

علی علی علی علی
تو مسیحای منی
سرُ سودای منی
علی آقای منی 2

مولا مولا ، گلِ لیلا ، گلِ لیلا ، گلِ لیلا

دل برده زما همیشه گاهُ بیگاه
شش گوشهُ شهزاده و این شاهنشاه
عشق است حرم امن ( اباعبدلله ) 3

میون تموم دنیا ، برا آهو صحرا
برا ماهی دریا ، یه چیز دیگست
ضریح قشنگ آقام محشریه اما
باز همون پایین پا یه چیز دیگست

علی علی علی علی
بیا دلربایی کن
دلمو هوایی کن
خودمو خدایی کن

علی علی علی علی
به منم عطایی کن
منو کبریایی کن
یعنی کربلایی کن

مولا مولا ، گلِ لیلا ، گلِ لیلا ، گلِ لیلا

سرود _ ویژۀ میلادِ حضرتِ علی اکبر علیه السلام

شب نور و شب مهتابه
شب عشق و مستی نابه
قرار این دل دیوونه
روی دست مادرش خوابه

اومد اون گلی که همه هست حسینه
حسین مست اکبر علی مست حسینه
دوباره یه حیدر روی دست حسینه

 امشب انگار یه خود پیمبر از راه اومد
یه گل پسر مث ماه اومد
علی اکبر شاه اومد
علی اکبر علی اکبر علی اکبر مدد علی اکبر

با نگاهش برده دل هارو
کرده روشن همه دنیارو
همین اول داره میخنده
تا می بینه روی بابارو

ببینید گرفته بازم دعای ارباب
هدیه فرستاد خدا برای ارباب
دلم رفته امشب پایین پای ارباب

بچه های عزیز حیدر رو دوست دارم
فقط همین در رو دوست دارم
علی اکبر رو دوست دارم
علی اکبر علی اکبر علی اکبر مدد علی

رباعی حضرت علی اکبر(ع)

شـــِبــه جــــمال احـــمدی، ســتاره مـــحمدی

همچـــو عـــلی مـــرتضی، نام خدای سرمدی

جـــلوه تام و کــاملی، ز نور ذات مـــصطفی

تـــجلی دوبــاره ای ز حـــضرت مـــــــحمدی

٭   ٭   ٭

یــا رب نـــظری ز مـــرحـــمت بـــر مــــا کن

لــطفی تــو بـه مــا بــه حُـــرمتِ زهــــرا کـــــن

امـــشب بـه حـق عــلی اکــبر ســـید الــــشهدا

امــــــر فـــــرج مــــــهدی مـــــا امـــــضا کـــــن

٭   ٭   ٭

اکبر که گـــل حــسین ثـار الله اســـت               مـحبوب دل عـــلی ولـــی الـــله است

در روز تولدش هـــمه مـــی گـــــفتند               او شِـــبه مــحمد رســــول الـــله است

مدح علی اکبر(ع)

هرجا سخن از خاک دری هست ، سری هست
هر جا تب عشق است، دل در به دری هست

دیروز گدایان همه دنبال تو بودند
هر جا که شلوغ است یقیناً خبری هست

اجداد من از دیر زمان عاشق عشقند
دیدید که در طینت ما هم هنری هست

بازار مرا با قدمت گرم نکردی
یک چند غلامی که بیایی ببری هست

در غیبت شه روی به شهزاده می آرند
صد شکر که در خانه ی آقا، پسری هست

هر جا قد و بالای رشیدی ست، یقیناً
دنبال سرش نیم نگاه پدری هست

یا حضرت ارباب، دمت گرم و دلت شاد
یا حضرت ارباب کرم، خانه ات آباد

داریم همه محضر تو عرض سلامی
تو شاهی و ما نیز هر آن چه تو بنامی

تا خانه ی آباد شما بنده پذیر است
نامرد ترینم نکنم میل غلامی

ای قامت قد قامت تو عین قیامت
قربان قدت صد قد و بالای گرامی

تشخیص تو سخت است علی یا که رسولی؟!
پس لطف بفرما و بفرما که کدامی؟

و مستحب الطاعه ترین واجب مایی
هر چند امامت نکنی، باز امامی

هر کس که هوای پدری داشته باشد
با عشق تو باید پسری داشته باشد

انگار رسول است، نمایی که تو داری
انگار بتول است، صدایی که تو داری

*اَشْبَهُ النّاسِ خَلْقاً وَ خُلْقاً وَ مَنْطِقاً .....*

بد نیست که هر روز عقیقه بنمایی
با این قد انگشت نمایی که تو داری

باید که برای تو کرم خانه بسازند
از بس که زیاد است گدایی که تو داری

از شش جهتِ کعبهٔ دل لطف تو جاری ست
از سفره ی پر جود و سخایی که تو داری

تو آن قدر از خویشتنِ خویش گذشتی
که منتظر توست، خدایی که تو داری

کاری نکن ای دوست مرا از تو بگیرند
بگذار که عشاق به پای تو بمیرند

ای سیر کمالات همه تا سر کویت
ای آب حیاتم، نمی از آب وضویت

ابن الحسنت گفته حسین بس که کریمی
مانند حسن جود بود عادت و خویت

عالم همه حیران ابوالفضل و حُسینند
ماتند ابوالفضل و حسین از گل رویت

پایین قدم های پدر جای کمی نیست
جا دارد اگر غبطه خورد بر تو عمویت

باید که از زمینُ زمان دلبری کنی
نامت نهانده اند علی سروری کنی

پروانه ی دلم به تمنای شعله ات
بالش گشوده است که خاکستری کنی

بد نیست ای نگار بیایی و لحظه ای
فکری به تنگدستی این مشتری کنی

خاتم اگر نبود محمد به انبیاء
جا داشت بین خلق که پیغمبری کنی

از مأذنه صدای اذانت رسیده است
تحریر میزنی ز پدر دلبری کنی

مفتاح بندگی است اذانی که گفته ای
‌"الله اکبری" که "علی اکبری" کنی .......